Het laatste deel van het euthanasietraject begint op 5 juni 2019. Ik zat op dat moment in de auto terug naar huis van een intensief gesprek met mijn psychiater. De telefoon ging en het verlossend woord van goudkeuring kwam. Op 20 juni 2019 had ik een afspraak met mijn team van de levenseindekliniek en kwam er op uit dat ik 15 oktober 2019 als euthanasie datum had gemaakt.
Ik wilde een uitgebreid verhaal typen over de laatste vier maanden, alleen sinds 2 weken ben ik continue ziek en heb veel pijn. De datum kwam dichterbij alleen ik kon niet schrijven, mijn lichaam en geest zijn op.
Waarom 4 maanden?
De reden dat ik voor oktober koos was dat ik heel graag de SocialRun wilde doen en daarna mogelijk nog de singelloop. Ik was net geopereerd en had een diepgewortelde wens; mijn leven eindigen als een sporter zoals ik mijn hele leven was geweest. Dit is gelukt.
Daarnaast ben ik vooral bezig geweest met de zorg voor eetstoornissen en via mijn blog mensen inzicht te geven in psychische aandoeningen. Ik wilde de muur die er om heen zit doorbreken en psyschisch lijden onder de aandacht te brengen. Ik heb de afgelopen 4 maanden veel mensen gesproken hierover en mijn verhaal verteld. Daarnaast ook altijd gezegd je mag mijn verhaal gebruiken. Via meerdere kanten heb ik het vertelt, via een tweede kamerlid, via mijn blog, via de documentaire die op 16 oktober 2019 word uitgezonden door Zembla en natuurlijk door mee te doen aan de SocialRun.
Ik heb in de afgelopen maanden mooie herinneringen en momenten mogenn maken. Daarnaast heb ik mooie mensen mogen ontmoeten en samen met hun de activiteiten gedaan waarin ik in mijn element was. Voor alle mensen die een stukje op mijn pad hebben mee gewandeld, dankjewel.
De dag voor mijn euthanasie.
Het is nu maandag 14 oktober 2019, een dag voordat de euthanasie plaatsvind. Ik heb met veel mensen al afscheid genomen en helaas met sommige geen afscheid kunnen nemen. Mijn lichaam was op en elke dag van de afgelopen 2 weken heb ik veel pijn gehad en koorts. In augustus had ik al mijn twijfels of ik de datum überhaupt ging halen, vanwege de achteruitgang in mijn lichaam en mijn hersenen. Er zijn situatie gebeurd die ik liever niet had meegemaakt, maar mijn hersenen zijn ook op.
De laatste tijd ben ik dus veel ziek en zwak. Ik heb pijn en praten kost mij ook steeds meer moeite, ook een berichtje sturen kost teveel energie.
Helaas was ik niet meer in staat om al deze vier maanden uit te schrijven door het ziek zijn, uitgeput zijn. Ik moest keuzes maken. Hiermee sluit ik mij bijdrage aan de website af en ook mijn leven.
Mijn strijd is gestreden en ik mag op weg naar de rust. Lieve mensen bedankt voor jullie bijdrage in mijn leven en dat mijn verhaal niet ophoud. Het is goed zo, mijn verhaal is afgerond alleen nog niet uitverteld. Ik heb geen spijt van mijn keuze voor euthanasie en ben opgelucht dat ik mag gaan rusten nu…