De zon komt op, het is vroeg dat weet ik zeker het zal wel rond een uur of 5:15 zijn. Eerst baal ik heel even, nu al wakker en dan snel uit bed. Gauw even een beetje ontbijt klaarmaken niet teveel, precies genoeg. Ik geef Luna eten en trek snel mijn hardloopkleding aan. Alles snel, alles om de eerste zonnestralen te zien. Oh, ik vergeet haast mijn glas water, eerst die nog. Terwijl mijn horloge synchroniseert met mijn telefoon trek ik mijn hardloopschoenen aan, doe ik de muziekoordopjes in mijn oren en start mijn runningplaylist.
Eerst rustig de spieren wakker lopen door naar het park te wandelen en dan start ik met hardlopen. In het begin moet ik er altijd in komen zeker de eerste kilometer. Ik voel de warmte van de vorige dag nog hangen. Duidelijk zomer, dit beloofd ook weer een warme dag te worden. Mijn horloge trilt, het signaal dat de eerste kilometer erop zit. Ik kijk en zie dat ik snel gestart ben een pace van onder de 6:00 oeps hopelijk ren ik mij niet kapot. Ik heb de 10 kilometer in mijn hoofd. Redelijk een vast rondje inmiddels geworden de laatste 2 kilometers eindigen altijd rondom de plassen van het park zodat ik rustig terug kan lopen.
Mijn hardloopritme begint te komen en de gedachten verdwijnen langzaam uit mijn hoofd. Ik begin om mij heen te kijken. Ik zie de vogels ontwaken, de zon die zich een weg omhoog kruipt, ik zie de bloemen waarvan de kleuren feller lijken dan normaal. Na een half uur begint de stad te ontwaken, mensen op de fiets richting werk of school, mensen die hun hond uitlaten en ook andere hardlopers die niet zo absurd vroeg vertrokken zijn.
Elke kilometer kijk ik op mijn horloge om te zien welke tijd ik loop, wat mijn tempo van die kilometer was. Inmiddels ben ik bij het trilsignaal van de 9de kilometer aanbeland, 51:42, mooie tijd. Zoals gewoonlijk probeer ik er nog een sprintje uit te trekken, dus met volle vaart zet ik de laatste ronde/kilometer in. Het laatste rondje om de plas in het park en ja daar is het laatste trilsignaal 10 kilometer in een nieuw record 57:12. Dat voelt goed. Ik zet mijn horloge stop en doe mijn muziek uit. Langzaam loop ik terug naar huis.
De zon die heeft zich een weg omhoog gewerkt maar komt nog
net niet boven de bomen uit. De zonnestralen worden door de takken verspreid,
mooi gezicht.
Ik loop verder en denk wat is het toch fijn om alleen te zijn zo vlak voordat
de wereld ontwaakt, voordat de natuur ontwaakt. Gewoon ik, mijn muziek, het
hardlopen, de natuur en zien ontwaken van de stad. Een genietmomentje